De non van l'Epine

10 juni 2016 - L'Épine, Frankrijk

7 juni - Van Romagne-s /s M. tot L' Epine -

Met heerlijk weer stappen we weer op de fiets....

Er is wel weer onweer voorspeld. Toch blijft het de hele dag droog. In de middag gaat 't rommelen en pakken donderkoppen zich samen. Om 18.00 uur , zo voorspelt Annemie zal het losbarsten. Geen optie om te kamperen.
L 'Epine ligt met een gite voor pelgrims vanaf Romagne-s /s M. op zo'n 80 km afstand. Dat moeten we zien te halen! Het gaat prima, maar het is afzien...
Brood, gebak, quiche légumes bij de Boulangerie. Yoghurt, fruit en kaas en jambon bij de Carrefour en dan hebben we genoeg ingeslagen tot en met de volgende ochtend. Op dit traject moet je steeds voor 4 maaltijden bij je hebben zei een echtpaar uit Nuth!, die we troffen op camping La Gabrielle en de Camino 7 jaar geleden fietste! Want in de verre omgeving kun je soms niets krijgen en zeker geen warme maaltijd.
Dan komen we net op tijd aan bij een nonnenklooster, waar de gite kennelijk aan toe behoort. De ontvangstnon weigert ons bijna te verwelkomen...het begint te regenen...Het is 10 voor zes! We krijgen een preek omdat we ons zelf niet aangekondigd hebben of gereserveerd hebben. Een groot risico, zegt ze dat er geen plaats is, want er kunnen groepen pelgrims komen. Enfin, ze maakt toch aanstalten om ons onderdak te geven en loopt met ons naar de overkant naar een poortgebouw. Er is niets aan de hand! Geen kip, geen hond, geen mens! We krijgen een mooie kamer, een grote zaal waar we koffie of thee kunnen maken. Een badkamer en 2 keukens en 3 wc's! Het hele rijk voor ons alleen en toen sloot ze ons op!
De poort viel dicht en de sleutels die ze ons gegeven had pasten niet. Ik belde haar op en ze was geīrriteerd. Ik moest dit en dat doen. "Je reviens" , zei ze en moest toen toegeven dat zij het ook niet voor elkaar kreeg met de door haar gegeven, let wel - gouden sleutel. We kregen andere...Toen ik haar ' s morgens vertelde dat we de gewone deur niet hadden kunnen sluiten, was ze weer stupéfait en beledigd en toen foeterde ik even heel beslist in het Frans, (waarvoor ze me eerder wel complimenteerde ): Essayez-vous!
Bij de gratie Gods kregen we nog een stempel! en poeslief groette ze ons. Nou, we hebben het met de nonnetjes wel weer gehad!

5 Reacties

  1. Hans Kohnen:
    10 juni 2016
    Dank voor de mooie fotoreportages tot nu toe.
    Wereldse zaken zijn nog steeds moeilijk hanteerbaar voor sommige kloosterlingen,
    zo blijkt weer. Een fraaie en wrange belevenis voor jullie.
    Op naar het volgende chapiter. Bon route .....Ultreia !
  2. Kitina Paas-Bless:
    11 juni 2016
    Wat is dat afzien als je na zo' n tocht bijna niet geholpen kunt worden aan een overnachting met ook nog eens het onweer Iin de buurt....

    Ik voelde helemaal met jullie mee in elk verhaal.
    Afgelopen week dacht ik steeds aan jullie als ik mijn kruudenwandelingen in Kelmis voorbereidde. Jullie route was gelukkig begaanbaar.


    ¡Abrazos y buen camino mujeres valientes!
  3. Nathalie:
    11 juni 2016
    Heel veel nonnen zijn gefrusteerde vrouwen ! Doet me weer aan de lagere school denken bij de Ursulinen.
    Maar gelukkig bestaan er ook aardige, hopelijk komen die meer voor op jullie pad !!
  4. Salden:
    11 juni 2016
    hoi petra fantastisch wat een reis ik volg jullie heel graag
    wat moet en jullie een conditie hebben ik heb al moeite met 10 min wandelen
    grtjes pia
  5. Margot:
    11 juni 2016
    Na het uitblijven van mail, ging ik de link maar eens aanklikken of er nieuws van jullie te lezen was. Blij verrast te ontdekken dat jullie al aardig op weg zijn en de natte dagen getrotseerd hebben met jullie innerlijk vuur. Bedankt voor de mooie foto's, daar geniet ik(wij) van en natuurlijk ook van de belevenissen. Chapeau dat er nog tijd en energie voor is om dit alles te delen. Ik wens jullie een zegenrijke voortzetting en zie uit naar de volgende belevenissen. Liefs, Margot