Van Triacastela naar de top in Ventas de Narón

17 juli 2016 - Ventas de Narón, Spanje

Zondag 17 juli - 47e dag

Het wordt weer een warme dag, met voortdurende klimmen.... 

Het landschap is prachtig, groen en bergachtig en in de ochtend nog lekker fris. Een groepje jonge jongens fietsen ons op hun renfiets voorbij en groeten ons enthousiast. Een  van hen kan zijn kameraden niet goed volgen en blijft achter. Ze wachten op hem.

Er loopt een zwerfhond langs de weg. Hij is schuw. We stappen af en we leggen wat brood neer en Annemie heeft nog wat oud vlees, niet bedorven maar voor onze consumptie niet meer geschikt. We lokken de hond, maar hij durft niet dichterbij te komen. Als we doorfietsen zien we vanuit de verte dat hij toch teruggegaan is voor het voedsel. 

Annemie trekt een nog jonge marter van de weg naar de kant. Pas gedood, maar gelukkig nog niet door andere auto's geplet. 

De klimmetjes zijn langer en zwaarder dan we dachten. Het is inmiddels heet. 38 graden horen we later die avond in de albergue...

Dan is er ineens de prachtige plaats Samos met langs het riviertje het grote Monasterio San Julián. Een goede reden om hier op een zonnig terras neer te strijken voor een kop koffie met uitzicht op het mooie hekwerk met St.Jacobsschelpen én dat klooster aan de overkant van de rivier.

We hebben nog heel wat voor de boeg en we zwoegen verder....Eindelijk op 't eind van de middag zien we 2 albergues bij elkaar liggen. We drinken er fanta met veel ijs om wat af te koelen en moeten dan besluiten. Hier blijven of nog 1 km flink klimmen en dan op de top zijn, waar ook een albergue moet liggen...We kiezen voor het laatste, anders moeten we morgenvroeg de dag beginnen met een klim! De wandelaar naast ons kan geen boeh of bah meer zeggen en blijft beneden...

Boven aangekomen blijkt het nog een hele zoektocht te zijn om die albergue te vinden en kilometers verderop , diep verscholen in 'n bosrijk gebiedje ontwaren we eindelijk een gehucht en opnieuw 2 albergues. We kiezen de mooist gelegen en  voelen ons er meteen thuis, want we worden goed ontvangen. We installeren ons, fietsen weer mooi in een schuur. Douchen en lekker eten bij het restaurantje van de albergue zelf. 

We komen bij...! En zijn weer bijzonder blij.

Foto’s

2 Reacties

  1. Margot:
    3 augustus 2016
    Inmiddels heb ik door dat jullie al in het Nederlandse zijn en we met terugwerkende kracht mogen uitzien naar de vervolgdagen na het verlies van de smartphone. Wat zal het wennen zijn na zo'n bijzondere tocht en tijd om de draad hier weer op te pakken, maar met de naschriften blijf je nog in de sfeer. Van de gelegenheid maak ik graag gebruik je te laten weten dat mede door het meenemen van de intentie er licht aan het eind van de tunnel is gekomen van Bjorn's uitzichtloze situatie en dit zoetjesaan groter wordt. Muchos gracias ! De laatste reisdagen zie ik nog graag voorbij komen ...
  2. Anne:
    10 augustus 2016
    Dat was wel puffen op zo'n warme dag, 38o !!! En dan die foto vsn dat stuwmeer, haddrn jullie gen zin om er met fiets en al in te duiken ?! Haha , knap gedaan weer !