Vervolg 43e dag .... van Villar de de Mazarife naar Rabanal del Camino

" Onthaasting, zo luidt het toverwoord dat ons uit het hamsterrad kan bevrijden en naar het ware leven kan terughalen. Stromen is beter dan jachten, genieten beter dan consumeren...." zegt Kurma de schildpad.

                                                           *************

Dat heb ik deze tocht wel geleerd en blijk ik ook heel goed te kunnen i.t.t. Annemie die toch wel heel sterk naar het einde van de tocht verlangt. Week 7 is ingegaan.We hebben uitgerekend dat het nog een dag of 6, 7 zal vergen voordat we er zijn. Voor mij mag het nog langzamer, maar we hebben wel een streefdatum en dat gaat zeker lukken...

We komen van Refugio Gaucelmo, waar we op een heel prettige manier ontvangen worden door 2 Engelse hospitaleerders. Ze begrijpen meteen mijn slaapprobleem en we krijgen na enig overleg " the forbidden room to enter" aangeboden. 2 stapelbedden voor ons twee alleen. Fantastisch! De refugio is a lovely place naast een kloostertje waar nog 3 monniken leven en om 19.30 uur worden we beleefd, maar dringend verzocht naar de completen te gaan om ook de pelgrimszegen te ontvangen. 

De fietsen moeten via trappen diep de tuin in worden gedragen om droog te staan, maar dat hebben we er allemaal voor over, want zoals gezegd. It is a lovely place! 

Ik vraag aan de Engelse vrouw wat nu precies het verschil is tussen een albergue en een refugio ( zelfs het verblijf voor pelgrims in Houthem St. Gerlach heet Refugio) en het is de eerste plaats waar we komen die echt Refugio heet. Ze vertelt dat refugio meer de traditionele benaming is voor schuilplaats en veelal verbonden aan een klooster, dus religieus van inborst, met ook wat strengere regels dan een albergue, ( herberg) dat onderdak betekent. Ja, dat merken we wel....we komen ons wasje centrifugeren....oei, dat is te laat! Dat had vóór het eten moeten gebeuren! Wisten wij veel.... met veel reprimandes wordt het ding weer tevoorschijn gehaald. 22.00 uur binnen zijn....en de volgende ochtend om vijf minuten voor half acht...." You just have 5 minutes for your breakfast...! Maar we krijgen wel echt brood, marmelade en boter. Het gaat allemaal heel vriendelijk hoor en één van de twee heeft veel humor! 

Om 8.00 uur staat iedereen buiten en sluiten de poorten weer onverbiddellijk. Even later bel ik nog even aan, omdat ik zo nodig moet.... De andere Engelse kijkt me zeer verstoord en zwijgend aan, als ik m' n verhaal doe. " I just cleaned them!"  Ik haal m'n schouders op en ze laat me binnen...

In Astorga maken we een lange middagpauze. Het is heerlijk weer en ik maak foto's om een dezer dagen op het reisblog te zetten. Op een terras spreken we een Nederlandse pelgrim uit Utrecht, die al vanaf 1 april onderweg is. Zijn kleinkind, nog een baby van 2 maanden zal niet lang meer leven...

Tegenover ons zien we een paleisachtig gebouw en de Utrechtenaar leest voor uit zijn reisgids, dat dit van Gaudi is. Hè...niet te herkennen. Wat een lelijk gebouw. Uit rechte blokken opgetrokken met een minimum aan welvingen....kan toch niet waar zijn! En dan komt de aap uit de mouw. Gaudi had van een bevriend architect de opdracht gekregen om dit gebouw te ontwerpen. ( zie foto) De architect drukte zijn stempel er ook op. Ze kregen ruzie. Hij stierf voortijdig en toen trok Gaudi zich terug. Kennelijk is de bouw toen voltooid naar het ontwerp van de architect, maar de stad Astorga claimt nog steeds dat het gebouw van Gaudi is en zo heten de café's en hotels rondom dan ook!

We moeten verder. Morgen zullen we Cruz de Ferro bereiken. Wat zei Kurma de schildpad ook al weer?

Hasta luego...