Naar het einde van de Wereld.....en einde verhaal!
8 augustus 2016 - Heerlen, Nederland
We hebben een paar dagen in Santiago vooraleer we met de bus naar huis hoeven...
Woensdag, 20, donderdag 21 en vrijdag 22 juli. Er staat een tochtje naar Finisterra op het programma! Geen fietstocht! De fiets is immers al onderweg naar huis, maar een bustochtje dat we onszelf cadeau doen. Donderdag 21 juni kiezen we hiervoor uit.
Woensdag 20 juli - Ammy gaat uitzoeken hoe en waar we bustickets voor Finisterra kunnen krijgen en ik struin de souvenirswinkels af op zoek naar leuke kadootjes voor de thuisblijvers. Als we elkaar weer zien en in de avond hotelwaarts gaan, zien we plotseling op een kruispunt waar we over moeten steken......Henri, de Gentenaar. Hij laat geen blijk van herkenning zien, maar ik herken hem, roep hem en stuif samen met Annemie op hem af. Dan sluit hij ons in zijn ene arm....! Wat een weerzien! Wat een grandioos toeval! Hij is ook gisteren op 19 juli in Santiago aangekomen en vandaag even door naar Noia gefietst en terug. Hoe is het mogelijk dat wij elkaar hier, in een stad waar duizenden mensen in en rondom het centrum dwalen, weer ontmoeten? Henri kan dat dit ook maar moeilijk vatten. We lopen samen op richting hotel en gaan op een terras wat drinken.
Zijn korte broek is helemaal kapot. Hij heeft een nieuw donkerblauw t-shirt aan. Hij is zijn slaapmat verloren en heeft een groot stuk lichtblauw schuimrubber op z'n fiets gebonden bovenop de klapkrat.Hij heeft een nieuwe ketting op zijn 'Jan Janssen' moeten zetten en zijn achterband met zijn voorband verwisseld. Hij slaapt altijd buiten, zelden in een albergue of hotel. Henri probeert een verklaring te vinden voor het feit dat we elkaar weer ontmoeten...Tja, alles loopt zoals het lopen moet, zeggen wij. We mogen elkaar kennelijk nog eens zien...!
Nu moeten we voorgoed afscheid nemen en dat vinden we best moeilijk. Adressen uitwisselen of toch maar niet....dat laatste en Henri, de globetrotter én Gentenaar loopt met z'n fiets de nacht in om een plaatsje buiten te zoeken....
Donderdag 21 juli - We staan weer om 6.00 uur op, want vandaag gaan we naar het einde van de wereld - Finis Terra. Het is een hele tippel naar het busstation en ik heb moeite met lopen...( zie het verhaal bij foto: Rotsverpozing!)
De busreis naar Fisterra (afkorting in de volksmond) is 100 km lang, mooi, maar erg bochtig en we worden allebei misselijk. We komen heelhuids aan op de plek die ook door bijna alle pelgrims bezocht wordt als afsluiting van de pelgrimstocht. Net als bij Cruz de Ferro worden hier rekwisieten achtergelaten ofwel verbrand. En een moment van afzondering en mijmering is hier op z'n plaats. Zee, zee, zee....."hier houdt de wereld op", dachten de Middeleeuwers....
De overgang van zee naar lucht is bijna niet te ontwaren, omdat het erg bewolkt is. Er zit een mannetje bij een muur die bereid is tegen betaling "the last stamp" te zetten. Dat doen we dan ook heel graag! THE END , staat nu gedrukt! De credencial ( pelgrimspaspoort, alias stempelboekje) is nu helemaal vol!
Laatste dag in Santiago - 22 juli 2016 Souvenirsinkopen doen en naar de pelgrimsmis om 12.00 uur. Het wordt druk! Reeds een uur van tevoren stromen honderden mensen naar binnen. Ammy en ik verliezen elkaar uit het oog. Ik kan nog net een zitplaats bemachtigen. En dan duurt het een eeuwigheid, het wachten....maar de Mis zelf is ook lang. Ik begin m'n eigen gebeden als ik het niet meer kan volgen. En dan eindelijk bij "the end" zwaait het wierookvat in mirre en op orgelklanken door de kerk...
************
Naschrift: Een woord van dank is hier zeker op z'n plaats voor iedereen die meegeleefd heeft en deze reis gevolgd heeft met aanmoedigingen en heerlijke opmerkingen!
Een woord van dank voor de fotografen Wil Peerboom en Kitina Paas-Bless die in foto's verslag hebben gedaan van de allereerste dag dat wij vertrokken in de stromende regen. Zie de bijgevoegde foto's bij reisverhaal 1.
En speciale dank voor Kitina, die hemel en aarde heeft bewogen om in het Spaans op fb kond te doen van het verlies van mijn smartphone op14 juli. Molinaseca in rep en roer... Helaas zonder positief resultaat.
En niet op de laatste plaats, maar eerste: AMMY, mijn reisgenote die het aandurfde met mij, niet de makkelijkste, die tocht te maken en het geduld kon opbrengen het langzamer aan te doen dan zij eigenlijk wilde. We hebben elkaar goed leren kennen en konden daarom in vriendschap en solidariteit elkaars steun zijn, onontbeerlijk op zo'n tocht vol gevaren.
EEN GROOT DANKJEWEL, AMMY!
Liefs, PETRA
Van Ammy krijg ik ook EEN GROOT DANK JE WEL en een prachtig gedicht!
Petra,
Voor de volgende reis wens ik je
dat de weg je tegemoet komt
de wind steeds in je rug is
de bergen geslecht zijn
de zon je gezicht verwarmt
en milde regen je lichaam verfrist
en tot we elkaar weerzien, moge God je bewaren
in de palm van zijn hand.
************
En gelukkig weer gezond thuis.
Het is zo ongelooflijk knap wat jullie gepresteerd hebben. Ik zou het jullie niet na kunnen doen. Dat je er een rijker mens van wordt, dat weet ik zeker.
Dankjewel voor het mogen volgen van jullie belevenissen. Ik zat er echt elke dag op te wachten. En vandaag is dus het einde van het verhaal.
Jullie kunnen terugkijken op een rijke ervaring en ik kan me voorstellen dat je je zelf nóg een stukje beter hebt leren kennen. Ik wens jullie alle goeds.
Goede reis terug!
Groet,
Mirjam
Dank voor de toevoegingen, de reisverslagen en de sfeervolle foto's, ik heb met jullie meegereisd. En ik ben blij jullie weer heelhuids terug te zien.
IK wil jullie allebei hartelijk bedanken dat ik deelgenoot mocht zijn van jullie bijzondere reis.
Dikke knuffel
Ik heb haar steeds onderweg de reacties laten zien of voorgelezen!
Een lieve groet Ap&Mia.
In elk geval vind ik je reisverslag de moeite waard om het in boekvorm te gieten. Ik genoot dagelijks van je avontuur. Jullie zijn een groot voorbeeld voor mij en ook voor anderen!
Abrazos fuertes,
Kitina