Viana....morgen in Logroño

5 juli - dag 35
Vandaag gaat het met mij niet meer....

 Na weken slechts 3 à 4 uurtjes slaap 's nachts en toch een behoorlijk kwieke dagelijkse inspanning, moet ik aangeven dat ik vandaag Logroño niet zal kunnen bereiken. Ineens oververmoeid...
We zouden zelfs verder willen fietsen.... Na 4 km ben ik al aan koffie toe en we besluiten 18 km na Los Arcos, waar we gisterenavond in een grote gezellige albergue terechtkwamen te stoppen, zodat ik echt kan uitrusten in een hotelletje en m'n reisverhaal schrijven....want dat frustreert me als ik dat niet kan doen! We komen weer Henri de Gentenaar tegen die dik ingepakt in zijn jasje op een terras zit. We gaan bij hem zitten. Hij zal wél doorfietsen vandaag en zegt dan: " dat wordt dan Santiago...!

In een albergue als vannacht ben ik om 3 uur wakker en blijf dat... Om half 6 beginnen de lopers met hun zaklampen of mobieltjes te schijnen en kleden zich aan om op weg te gaan.Wij staan een half uurtje later op en hebben dan het rijk alleen.
We maken 'n bijzonder contact mee de laatste dagen ( daarover later..) en fietsen van 's morgens tot s'avonds. De trajecten zijn langer en er zijn minder voorzieningen. Als je dan ergens aankomt, blijft er na het dagelijkse gedoetje, zoals eten, douchen, wasje doen niet veel ruimte meer om iets extra's te doen, zeker als je ook met andere pelgrims contact maakt.

*Viana is een heel leuk levendig stadje. Annemie heeft als een van de eersten een plaatsje geboekt in de Albergue, die om 12.00 uur opengaat. Het wordt heel druk! We hebben veel pelgrims deze kant uit zien lopen. Buenas Camino, roepen we dan. Ik heb een heerlijke kamer in een hotelletje kunnen krijgen voor €24. Even geen mensen om me heen en een sluimertje doen, want echt slapen kan ik niet overdag. Naast me gaat een raam open en blijken 2 zussen , die ook in de herberg van Los Arcos waren, voor het hotel gekozen te hebben. Een van de 2 kan ook nauwelijks slapen "and then you need it sometimes"... ( ze zijn notabene van Duitse komaf!) Ik voel me meteen al niet meer zo abnormaal...Annemie slaapt elke nacht meer dan 7 uur! Dus haar conditie blijft constant.

*Ben wat opgeknapt en ga het plaatsje verkennen. Alles is weer dicht, dus uitgestorven. Het is middag. Vanochtend was het zó gezellig en levendig hier, maar ik was uitgeteld en kon er niet van genieten.
Met Annemie heb ik voor vanavond samen eten afgesproken. En nu zit ik boven op de remparts van de ruīne Iglesias San Pedro te schrijven...met uitzicht over de halve aarde!

* We vermoeden dat we geen 700 km meer van Santiago afzitten...Dus het gaat erop aan!
Het volgende reisverhaal gaat met terugwerkende kracht naar de zondag van 3 juli!
Hartelijk dank voor jullie reacties en heel veel lieve groeten ook van Annemie.

Adios! Adieje!