Zondag 3 juli....Wandelétappe

Sangüesa - tent ingepakt en om 8.00 uur reisklaar! 

* Het stadje slaapt nog wat, maar wij zoeken al een "panaderia" en 'n gelegenheid om te ontbijten. Een Frans sprekende Spanjaard of een overgewaaide Marokkaan uit Afrika brengt ons naar de Santiagokerk, waar 'en face', maar wel verscholen een bakkertje ligt.
Wij dolgelukkig, want we hadden weer eens niet in de gaten dat het zondag was!
Buiten spreekt een Nederlander ons aan, omdat hij aan onze fietsen ziet dat wij Nederlanders zijn. Hij woont hier al 30 jaar en is ooit achtergebleven....
Wij bezoeken de kerk Maria de Real met een prachtig uit hout gebeeldhouwd altaar, dat de bijbelvertellingen in één groot stripverhaal verbeeldt, omdat de middeleeuwse pelgrim analfabeet was.

* Dan spreekt een Belg ons aan.Hij blijkt ook fietser-pelgrim te zijn. Henry uit Gent. Hij is verbaasd over onze fietsboekjes. Hij is vanuit Malaga vertrokken en heeft eigen kaarten. Hij heeft nooit eerder van het Genootschap van St. Jacob gehoord, dat toch ook aan België gelieerd is, dacht ik. Wij geven hem één van onze fietsboekjes, omdat we dit deel dubbel hebben. Hij is er erg blij mee en dan zullen we hem vanzelf vaker tegenkomen.
Dat begint al met de weg naar de kloof in Hoz de Lumbier.
We rijden alledrie verkeerd of misschien wel goed even later...? , maar die weg moeten we zoeken...
We zitten al op een aangegeven gravelpad, maar dat gaat over in een stenig wandelpad. Boven op een uitkijkpunt zien we diep onder ons de goeie weg lopen...
We krijgen kersen van de Gentenaar en proberen dan het wandelpad omlaag te volgen...Dat wordt gevaarlijk! Wandelaars die ons tegemoet komen zeggen dat het wel te doen is tot beneden. De Belg zegt nog even op het bankje te blijven zitten om de krant te lezen...Ha, ha! Hij wil zeker zien hoe wij dat gaan doen en dan z'n eigen plan trekken!

Daar gaan we dan, voetje voor voetje, elke 10 cm in de remmen knijpend op een heel smal ongelijk paadje omlaagschuivend...met 0,001 km per uur, terwijl we ons bezeren aan de doornige struiken. De betadinepleisters in de stuurtas komen even later goed van pas!
We zijn beneden en vervolgen het goeie gravelpad en worden verderop beloond met de prachtige rotspartijen in de kloof waar de rivier de Irati zich doorheen wringt. Het is zondag en heel wat dagjesmensen maken dit wandelingetje van ongeveer een kilometer. Daar is de Belg weer! Hij heeft ons voorbeeld gevolgd! Hij is leuk en oprecht geīnteresseerd en we wisselen heel wat uit.

Daarna rijden we weer verder op een geasfalteerde weg. Het landschap is fantastisch en we zijn weer de enige fietsers. Heel af en toe een auto. Het uitspansel is immens.
Geen vliegtuigstrepen, maar vliegtuigbogen omspannen de halve aarde, zo lijkt het.
Het gevoel hierover is overweldigend. Ben zo dankbaar dat ik dit mag doen en meemaken!...
Na de wandeletappe van vanochtend (20 km) moeten we toch echt nog 40 km fietsen willen we ergens aankomen....
Er staat een stevige wind aan het strakblauwe uitspansel. De sirocco? En de étappe is zwaar...
We bereiken de Albergue in Tiebas, bij Campanas, waar we met nog 2 vrouwen een slaapzaaltje voor 6 personen delen.

Buenas noches!